Frisse blik - verfrissende tekst
´Dus jouw opdrachtgevers kunnen je blog ook lezen?´ Ik antwoord bevestigend. Aan de vraag merk ik dat deze openheid niet zo vanzelfsprekend is, als dat ik zelf steeds heb gedacht. ´Nou, dan moet je wel oppassen met wat je schrijft´ is de volgende reactie van mijn gesprekspartner, die overweegt te starten met het bijhouden van een blog.
Bijna elf jaar geleden ontstond het beeld dat ik graag aan mijn tekstactiviteiten wilde verbinden: een heldere blauwe golf. Deze golf als metafoor voor de woordenstroom die nooit opdroogt. Een golf met een knipoog naar de zee; in mijn gedachten altijd een rustgevende inspiratiebron.
Vandaag valt op mijn ´Flow inspiratiekalender´ te lezen: ´Beginnen met een klein doel is altijd beter dan wachten tot je klaar bent voor een groter doel.´ Iets om over na te denken, wat ik meteen maar doe.
In een oorverdovend lawaai tijdens Zomerfestival Ginneken, valt mijn blik op een man. Kermisgeluiden en braderietumult deren hem schijnbaar niets: te midden van al deze geluiden is hij verdiept in een boek.
Enkele weken geen tv, geen krant, geen mail, geen internet, geen blog, geen telefoon. Wereldvreemd, maar oh zo heerlijk. De uitkomst van deze break: ik ben weer nieuwsgierig naar de wereld om mij heen. Mijn zintuigen staan, volledig uitgerust, weer open. Volledig klaar om nieuwe informatie op te nemen en te verwerken.
Buiten, min vier. Binnen, plus twintig. Onder deze ideale mijmeromstandigheden dringt de vraag zich op waarom het mij moeite kost om mijn werk los te laten. Als is het maar voor even. Aan de vooravond van een nieuw levensjaar (jawel, morgen ben ik jarig!) krijg ik het antwoord helder. Het zit in mijn genen!
Etaleren is een vak apart. Als voormalig kruidenier volgde mijn vader ooit een cursus etaleren. Daar leerde hij om zijn handelswaar zo aantrekkelijk mogelijk uit te stallen. Met weinig materialen effect bereiken; dat was zijn kracht.
Gisteren
Als ik nou mijn witte broek aan doe
zou de zon dan gaan schijnen?
Sommige mensen kun je jaren niet spreken, noch zien. Er gaan tijden voorbij dat je niet aan hen denkt, maar als je dan hoort dat ze zijn overleden, dan grijpt je dat aan. Dat overkwam mij afgelopen week, toen mijn moeder mij informeerde over het plotselinge overlijden van 'Wout, de schoenmaker'.
Waar haal jij inspiratie vandaan om te doen wat je het liefste doet? Deze week constateerde ik weer eens dat een van mijn inspiratiemomenten in de stoel van de kapper is. Weg van de hectiek, gezellig keuvelend over van alles en nog wat en in tussen tijd proberen uit te leggen wat ik precies met mijn haar wil. Na een half uur stap ik vervolgens als een ander mens weer naar buiten. Met een opgeruimd hoofd!
Ook na tien jaar heb ik er nog regelmatig ´last´ van: interviewkriebels. Voor een gesprek schiet er van alles door mijn hoofd. Terugkerende gedachten zijn: wie is de persoon die ik zal spreken en hoe zal het gaan? Ergens koester ik deze kriebels. Ze helpen mijom scherp te zijn én elk gesprek open in te gaan, met ruimte voor de ander.
Wat moet het heerlijk zijn om gewoon ´goed´ te kunnen antwoorden op de vraag ´hoe gaat het?´. Ongeacht hoe het daadwerkelijk met je is. Of om direct ´ja´ te kunnen zeggen bij de suggestie ´alles oké?´. Om jaloers op te worden!
Zit nog na te stuiteren van de lancering van bvO, blad voor Ondernemers. Dit magazine over actief zakendoen is een uitgave van ME@D Media in samenwerking met NAC Breda. Oud-NAC speler Danny Schrijvers ontving het eerste exemplaar in Hotel Princeville. Hij was een van de mensen die ik voor dit nummer interviewde over zijn carrière na NAC. Praten over mensen en hun werk, over de loopbaankeuzes die zij maken, is door mijn achtergrond als beroepskeuze-adviseur echt mijn ding. Dat maakte het interview met hem voor mij extra bijzonder.
Wordt deze eerste lentedag, rokjesdag? De term die schrijver/columnist Martin Bril bedacht voor de eerste dag in het voorjaar dat kleine (en grote) meisjes massaal in blote benen verschijnen. Vanochtend, tijdens een heerlijk hardlooprondje, zag ik al wel de eerste hardloopster in korte broek. Zelf koos ik nog voor veilig bedekte benen.
´Wat vind jij nou het allerleukste om te doen, mam´ is de laatste vraag voor het slapengaan van zoonlief. Ik weet het antwoord natuurlijk meteen, maar voor ik de kans krijg om dat te geven, volgt er nog een instructie. ´Je mag niet kiezen voor schrijven. En ook niet voor hardlopen.´
Herfstvakantie! In deze week is er naast werken meer tijd voor andere dingen. De ideale week om een logeerhond in huis te hebben. Een schrijfcollega besteedt haar viervoeter deze week aan ons uit. Tot grote vreugde van mijn zoonlief.
Creatieve invallen komen op de meest onverwachte momenten. Onder de douche, bij het onkruid wieden of tijdens een lange autorit. Natuurlijk ontstaan ze ook tijdens het hardlopen. Dat laatste is voor mij een beproefde methode om mijn gedachten op een ander spoor te krijgen.
Meivakantie voor zoonlief betekent minder schrijftijd voor mij. Dat vraagt om creatief omgaan met schaarse uren. Daarom vandaag op mijn blog, mijn eerder geplaatste column voor BredaVandaag.nl (24 april 2012).