Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Waar gebeurd. Maandagochtend. Een onbekend nummer op het display van mijn mobiele telefoon. Wie oh wie belt mij zo vroeg uit een ander deel van het land? Nieuwsgierig neem ik op.Verbaasd, als het een collega van tekstnet blijkt te zijn, de beroepsvereniging van tektschrijvers waar ik al jaren lid van ben.

Nog acht minuten, dan is het 25 oktober. Op deze dag zal ik, eerder dan gepland, de voorraad van mijn columnbundel ontvangen: Bezig Breda, Binnengluren in ´t brein van een Bredase zzp'er. Deze datum is geen toeval denk ik.

Als zelfstandig ondernemer kijk je vooral vooruit, maar soms is het zinvol om even terug te blikken.

2016 is voor mij een jubileumjaar. Op 9 april 2016 sta ik exact vijftien jaar op eigen tekstschrijversbenen. Om dit moment niet te laten ondersneeuwen door de waan van de dag, maakte ik vorig jaar al een wensenlijstje om mijn jubileum te vieren. Met stip op één stond een nieuwe responsive website, met een actueel verhaal over wat ik voor anderen kan betekenen op het gebied van tekstschrijven, redigeren en biografisch schrijven.

Dinsdag 19 maart zou mijn vader 83 zijn geworden. Hij haalde de respectabele leeftijd van 81. Dagelijks put ik inspiratie uit de manier waarop hij naar dingen keek.

Hoe wil je dat mensen jou en/of je bedrijf kunnen vinden op internet? 

Vanochtend was het zover; het moment waar ik de afgelopen maanden naar toe heb gewerkt: de lancering van mijn columnbundel Bezig Breda, Binnengluren in ´t brein van een Bredase zzp'er.

Gluur maar vast eens binnen...
de eerste boekenvoorraad is namelijk gearriveerd
en wel op een bijzondere dag,
25 oktober 2012.

Het eerste blog van 2014 was tot op de dag van vandaag nog altijd niet geschreven. Ook míjn schrijfcapaciteit is begrensd. Als ik daarom moet kiezen tussen het schrijven van een tekst in opdracht of het verwerken van mijn gedachten in een blog, kies ik voor het tekstschrijven. Dan is mijn tekst echt nodig.

Eerlijk gezegd, vind ik het altijd tamelijk overdreven als schrijvers zeggen dat de productie van hun boek een hele bevalling is geweest. Eenmaal verschenen, zijn de barensweeën immers snel vergeten. Toch moet ik toegeven dat er een kern van waarheid zit in deze uitspraak .

Vlak voor het uitgeven van mijn columnbundel Bezig Breda, sprak ik met Karen Romme (bestsellerauteur van de boeken over Calimeromarketing). Zij stelde mij de gewetensvraag waarom ik me met mijn bundel tot Breda zou beperken. Mijn columns waren volgens haar toch ook interessant voor zzp'ers buiten Breda?

Sommige mensen kun je jaren niet spreken, noch zien. Er gaan tijden voorbij dat je niet aan hen denkt, maar als je dan hoort dat ze zijn overleden, dan grijpt je dat aan. Dat overkwam mij afgelopen week, toen mijn moeder mij informeerde over het plotselinge overlijden van 'Wout, de schoenmaker'.

'Is het fijne spanning of is het enge spanning?' vroeg iemand mij vandaag, toen ik vertelde een 'tikje' zenuwachtig te zijn voor de lancering van de columnbundel Bezig Breda, Binnengluren in ´t brein van een Bredase zzp'er.

Concentratie vind ik een van de belangrijkste randvoorwaarden om lekker en goed te kunnen werken. Als ik midden in een tekstproductie zit, word ik liever niet gestoord. Daarom onderneem ik keer op keer pogingen om goed in het bel-me-niet register te staan. Dit register ten spijt, gaat het soms toch mis. Dat beschouw ik dan als oefening in het beleefd ´nee, dank u wel´ zeggen tegen de beller die in de meeste gevallen iets wil verkopen, waar ik geen behoefte aan heb.

Vorige week was de titel van mijn blog: 'Te veel met hart en ziel?'. Dit naar aanleiding van het stoppen van een communicatiemiddel, waar ik jarenlang vol overtuiging aan heb meegewerkt.

Wie langer met mij als tekstschrijfster samenwerkt, weet dat ik rondom vakanties schakeldagen inbouw. Ook afgelopen zomervakantie was dat het geval. En altijd is er wel iemand die zegt: ‘schakeldagen… mooi woord, maar wat bedoel je precies?’

Ergens vorig jaar las ik een column van Hugo Borst in het AD. De inhoud van zijn verhaal ging over zijn ervaringen tijdens een signeersessie, wat een tamelijk eenzaam gebeuren was. Signeren; Hugo Borst bezwoer het in de bewuste column nooit meer te doen. Zijn eerlijkheid raakte me. Het ontmantelde de magie van signeren.