Bij het opschrijven van deze vier woorden, dendert het nummer Duurt te lang van Davina Michelle mijn hoofd binnen. Het is te vroeg heeft hetzelfde ritme als het duurt te lang. Afgelopen jaar werkte ik met regelmaat, en vooral met hart en ziel, aan de redactie van een boek. Deze week concludeerde ik samen met de opdrachtgever dat het nog te vroeg is. Te vroeg voor een boek.

 

In achttien jaar tekstschrijverschap rondde ik meer dan tweeduizend schrijfopdrachten af met een concreet eindresultaat. Deze ene redactie-opdracht leidde tot nieuwe inzichten maar (nog) niet tot een boek. “Het heeft niets met jou te maken” stelde de opdrachtgever mij gerust. “Ik ben op de trein gestapt maar zélf tussentijds afgestapt. De inzichten zijn veranderd en er komen alleen maar nieuwe inzichten bij. En daarom is het nog te vroeg.” 

 

Als ik er met afstand naar kijk, is reflecteren in boekvorm terwijl het proces nog gaande is, misschien een onmogelijke opgave. Dat is achteraf. Zeer doet het wel. En leeg voelt het ook. Tegelijkertijd ben ik dankbaar voor de wijsheid die deze uitdaging mij bracht: niet forceren, los en laten. In dit geval accepteren dat het nog te vroeg is. Te vroeg voor een boek.