Op de vroege woensdagochtend, een rondje rustig rennen in het Bredase Markdal. Als laatste voorbereiding op de tien kilometer, aanstaande zondag in Rotterdam. Ik kijk strak voor me uit, als een ooievaar (!) in mijn blikveld verschijnt. In opperste concentratie pikt hij zorgvuldig met zijn snavel lekkers van de grond. Hallucineer ik? Ik blijf staan om wat te ooievaren. Een toepasselijke uitdrukking in dit verband, om aan te geven dat ik van mijn ene been op mijn andere ga staan.
Bestemd voor de top van het West-Brabantse zakenleven, kopte de uitnodiging voor de Nassaulezing in de Grote Kerk in Breda. Enige bescheidenheid is op z´n plaats, maar dit keer liet ik me daar niet door weerhouden. Ik wilde namelijk wel de visie op Europa horen, direct uit de mond van Herman Van Rompuy, voorzitter van de Europese Raad. En dus meldde ik me aan. In de bevestiging die daarop volgde, werden wel de nabijgelegen parkeergarages vermeld maar niet de fietsenstallingen in de buurt. Hoeft ook niet; die weet ik zelf te vinden.
2011 is mijn jubileumjaar. Ik vier dat ik in 2001 ben gaan doen waar mijn hart ligt: schrijven! Tussen de bedrijven door, loop ik graag hard. Moe in de benen, fris in het hoofd! Schrijven & hardlopen; voor mij een uitstekende combinatie.
Opgetogen fiets ik met een vriendin op dinsdagavond rond 20.30 uur door het Bredase centrum, op weg naar het Valkenbergpark. Tamelijk ingenomen met onszelf dat we er op tijd aan het hebben gedacht dat het dinsdagavond is, en dus tijd voor een Valkenbergconcert, de Palm Parkies.
´Catch 22 verkocht.´ De koptekst van het kleine artikel in BN De Stem viel mij meteen op. Heel vaak kom ik niet in dit authentieke café in de Vismarkstraat in Breda, maar als ik er ben, voel ik me op mijn gemak. In hetzelfde artikel wordt Catch 22 een eigenzinnig café genoemd. Eigenzinnigheid; dat zou wel eens de gemeenschappelijke deler tussen dit café en mijzelf kunnen zijn.
Ergens vorig jaar las ik een column van Hugo Borst in het AD. De inhoud van zijn verhaal ging over zijn ervaringen tijdens een signeersessie, wat een tamelijk eenzaam gebeuren was. Signeren; Hugo Borst bezwoer het in de bewuste column nooit meer te doen. Zijn eerlijkheid raakte me. Het ontmantelde de magie van signeren.
Met hart en ziel werken als zzp'er, heeft ook een nadeel. Soms houden dingen waar je met heel je zijn aan hebt gewerkt, op te bestaan.
Vandaag, 8 november 2011. Precies vijftig jaar geleden migreerden mijn ouders van ´s-Gravenhage naar Rotterdam. Het werk achterna. Voordat ze konden verhuizen, hadden ze een woonvergunning nodig. Eerst moest er een ruil tot stand komen: een gezin dat de omgekeerde route aflegde, van Rotterdam naar ´s-Gravenhage. Inpakken en wachten maar, tot die bewuste datum: 8 november 1961.
Soms komt de klap uit onverwachte hoek. Terwijl ik me al maanden instel op een ingrijpende gebeurtenis, komt de ´aanval´ die me van slag maakt van bovenaf.
Op 14 mei 2013 werkte ik mee aan een minisymposium van tekstnet en logeionover begrijpelijke tekst, de jacht op het recept. De Bredase filmer Merijn Scheifes maakte in opdracht van tekstnet deze videoregistratie. Met dank!
De paden zijn ijsvrij, de hardloopschoenen kunnen weer aan. Net op tijd om goed warm te lopen voor het feest waar ik alles voor opzij zet: carnaval! Waar? In Breda natuurlijk, in ut Kielegat.
Als de eerste bestelling voor mijn boek Bezig Breda, Binnengluren in ´t brein van een Bredase zzp'er, via de mail binnenkomt, stuiter ik nog net niet van mijn bureaustoel. De verkoopkick; hoe nieuw en tegelijkertijd hoe herkenbaar.