Soms komt de klap uit onverwachte hoek. Terwijl ik me al maanden instel op een ingrijpende gebeurtenis, komt de ´aanval´ die me van slag maakt van bovenaf.

Nietsvermoedend fietsend door Breda (in slakkentempo vanwege het warme weer) word ik getroffen door een ijsbal. Ik zie nog net twee jongens van een jaar of tien grinnikend wegduiken achter een balkonrand. Zij vinden deze actie vast heel grappig. Spannend ook.

Zelf vind ik het wat minder lollig om in een kletsnatte jurk verder te fietsen. Dat doe ik daarom niet meteen. Eerst bel ik aan bij het statige pand. Een oudere zus - tenminste dat vermoed ik - doet open. Haar verbaasde blik bij het zien van mijn jurk en haar welgemeend sorry, zijn voor mij voldoende om dit voorval in het juiste perspectief te plaatsen. Na het schrijven van dit blog, kan ik er zelfs om glimlachen. Zeker nu ik ben opgedroogd. Dit gebeuren is maar weer eens het bewijs dat het weinig zin heeft om je druk te maken over dingen die nog komen gaan. Het loopt altijd anders dan je denkt.