Op de vroege woensdagochtend, een rondje rustig rennen in het Bredase Markdal. Als laatste voorbereiding op de tien kilometer, aanstaande zondag in Rotterdam. Ik kijk strak voor me uit, als een ooievaar (!) in mijn blikveld verschijnt. In opperste concentratie pikt hij zorgvuldig met zijn snavel lekkers van de grond. Hallucineer ik? Ik blijf staan om wat te ooievaren. Een toepasselijke uitdrukking in dit verband, om aan te geven dat ik van mijn ene been op mijn andere ga staan.

Als tot me doordringt dat dit plaatje echt is, voel ik me trots. Trots op dit gebied, dat zelfs een ooievaar de moeite waard vindt. Met nieuwe energie vervolg ik mijn route. Een betere voorbereiding op de tien kilometerwedstrijd in Rotterdam kan ik me niet wensen.