Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Bijna elf jaar geleden ontstond het beeld dat ik graag aan mijn tekstactiviteiten wilde verbinden: een heldere blauwe golf. Deze golf als metafoor voor de woordenstroom die nooit opdroogt. Een golf met een knipoog naar de zee; in mijn gedachten altijd een rustgevende inspiratiebron.

Je moet van het moment genieten! Het ook echt doen, is best een kunst. Een die ik wel dagelijks probeer te beoefenen. Zo ook, afgelopen maandag.

Wordt deze eerste lentedag, rokjesdag? De term die schrijver/columnist Martin Bril bedacht voor de eerste dag in het voorjaar dat kleine (en grote) meisjes massaal in blote benen verschijnen. Vanochtend, tijdens een heerlijk hardlooprondje, zag ik al wel de eerste hardloopster in korte broek. Zelf koos ik nog voor veilig bedekte benen.

Woensdag 14 maart 2012, zowel de Landelijke dag van de Zelfstandige als de start van de Boekenweek. Schrijven over beide evenementen, vind ik geen optie. Je moet niet alles willen benoemen in een verhaal, zeker niet in een tekst van pak ´m beet tweehonderd woorden. Schrijven is voortdurend keuzes maken; wat laat je staan en wat niet. Schrijven is schrappen!

Woensdag, gehaktdag. Hoeveel mensen zouden zich daar nog aan houden? Dat vroeg ik me af, toen ik vanochtend een reclamebord van een kwaliteitsslagerij op de Baronielaan zag staan, met deze tekst erop. Het is natuurlijk wel lekker duidelijk. Niet nadenken over wat je deze dag eet, gewoon gehakt.