Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

Soms voel ik me een roepende in de woestijn als ik via mijn blog of column voor BredaVandaag.nl weer een positief bericht de wereld instuur. Te midden van crisis, recessie en alarmerende berichten over criminaliteit lijkt het versturen van positief nieuws tamelijk naïef. Misschien is dat ook zo. Dat neem ik dan voor lief. Want om je door negativiteit te laten imponeren, dat werkt niet. In ieder geval niet voor mij. Dus blijf ik zoeken naar (kleine) dingen waar ik blij van word. En als het zo uitkomt, schrijf ik daarover. Dus voor de laatste weken van 2011: schouders eronder en gáán. En in 2012? Gewoon daarmee DOORGAAN. Succes!

Om je gelukkig te voelen, schijnt het te helpen om dagelijks de dingen op te schrijven waar je blij van wordt of dankbaar voor bent. Regelmatig begin ik opnieuw met het maken van dit soort lijstjes.

Als zelfs hardlopen, rennen wordt
is het de hoogste tijd
om rustiger te gaan lopen.

Bij een wildvreemde aanschuiven aan de vergadertafel, het binnen tien minuten hebben over belangrijke issues binnen de organisatie en er vervolgens een lekker leesbaar verhaal over schrijven. Zo ziet een groot deel van mijn werk eruit. Wat prijs ik me daar gelukkig mee. Steeds opnieuw. Ik kom op verrassende plekken, praat met boeiende mensen en soms krijg ik ´zomaar´ iets mee.

Dinsdagochtend. Niemand die het ziet, maar ik zit achter mijn beeldscherm te blozen. Dat is een vriendelijke uitdrukking voor me diep schamen. Tussen mijn schrijfactiviteiten door, mail ik net mijn column voor BredaVandaag.nl naar een aantal contacten.