Hennie van de Kar-Vervooren, tekstschrijfster

De keuze om wel of niet te gaan twitteren, blijft me bezighouden. Zeker nu steeds meer mensen in mijn (zakelijke) omgeving met dit communicatiemedium aan de slag zijn gegaan. De een noemt het verslavend, de ander zegt dat het stiekem veel tijd kost, een derde roemt het grote bereik ervan, een vierde zucht over het bedenken van inhoudelijk sterke berichten en weer een ander geeft toe dat haar twitterfrequentie alweer aan het afnemen is.

Creatieve invallen komen op de meest onverwachte momenten. Onder de douche, bij het onkruid wieden of tijdens een lange autorit. Natuurlijk ontstaan ze ook tijdens het hardlopen. Dat laatste is voor mij een beproefde methode om mijn gedachten op een ander spoor te krijgen.

Podia zijn afgebroken, muzikanten vertrokken, bierresten opgeruimd, straten schoongeveegd, festivalvlaggen neergedaald, flarden jazzmuziek weggevlogen; het is weer rustig in Breda. Het jazzen is voorbij. Helaas. Net als bij elk afscheid van iets dat ik leuk vond, stemt mij dat weemoedig. Dat is de onvermijdelijke keerzijde van dingen intensief beleven. Toch laat ik me niet ontmoedigen door deze ´Après Jazz stemming´. Het volgende festival staat namelijk alweer gepland. Breda Jazz Festival 2012 is (natuurlijk met Hemelvaart) van 17 tot en met 20 mei 2012.

Keuzes maken. Mijn hobby is het niet. Voor iedere optie is meestal wel wat te zeggen, en dat maakt het kiezen niet makkelijker. Toch lukt het me steeds beter om te doen. Alleen al door te beseffen dat iedere keuze goed is, als je er maar achter staat. En door het keuzeaanbod te beperken.

Signeren klinkt zo gewichtig. Aangezien ik voorstander ben van eenvoudig taalgebruik, ontdaan van alle blabla, gaat mijn voorkeur uit naar een andere omschrijving. Nadeel daarvan is dat je meer woorden nodig hebt om hetzelfde te zeggen. Signeren dus.