“Het exacte moment herinner ik me niet; het kwam uit China langzaam deze kant op. Wat ik nog wel weet, is dat we onmiddellijk na de eerste persconferenties maatregelen namen bij IP Visie.”

 

“Als specialist in connectiviteit, in dataverbindingen, maken we deel uit van de vitale infrastructuur in Nederland. Wij zorgen ervoor dat onze klanten bereikbaar blijven via alle soorten dataverbindingen en koppelingen. Risicospreiding binnen het IP Visie team was daarom van groot belang. We stuurden in eerste instantie al onze medewerkers naar huis en verdeelden hen vervolgens in een A- en een B-team.”

 

“Nee, het A-team, onder leiding van mijn compagnon Fouad el Hajjaj, bleef op de zaak om essentiële netwerken overeind te houden. De mensen uit het B-team, waaronder ikzelf, waren vanuit huis actief met de ondersteunende bedrijfsprocessen. Uitgangspunt was dat er absoluut geen fysiek contact mocht zijn tussen de mensen uit het A- en B-team.” 

 

“Zij vonden het op dat moment een logisch besluit. Een van onze medewerkers is overigens geveld geweest door corona. Hij hoefde weliswaar niet naar het ziekenhuis, maar was wel vier weken lang knetterziek. Dat zorgde ervoor dat corona dichtbij kwam. Waarschijnlijk liep hij het op tijdens zijn wintersport. Eenmaal terug van vakantie, bleef hij thuis in quarantaine.”

 

“Absoluut niet! Wij hebben altijd geloofd in weinig thuiswerken en zo veel mogelijk naar de zaak komen. Dat komt omdat we een club van individuen met zeer uiteenlopende achtergronden zijn. We verschillen in alles – in achtergrond, in gedachtegoed, in geloof – maar als we samen zijn dan gebeurt er wat, een sfeer van ‘wij fixen het’. Die enorme dynamiek, het echte teamgevoel, raakten we kwijt.”

 

“Bij mij was er altijd een strikte scheiding tussen thuis en op de zaak. Thuis sta ik ‘uit’, op de zaak sta ik ‘aan’. Van Fouad leerde ik dat je alleen slimme dingen kunt bedenken als je regelmatig uit staat. Ik had er in deze periode dan ook moeite mee dat werk en privé zo door elkaar heen liepen. In een speciaal ingerichte werkkamer thuis had ik niet het idee dat ik aan het werk was. Ik stond noch aan noch uit. Dat vond ik uitermate ingewikkeld. Het was lastiger om helder te blijven zien, om de helicopterview te behouden. Daarom ben ik nog intensiever gaan fietsen dan dat ik al deed. Van coronakilo’s heb ik geen enkele last. Na ongeveer vijf weken ben ik weer meer op de zaak gaan werken, net als het deel van de collega’s dat het net als ik ook spuugzat was om vanuit huis te werken. We zijn hier ruim genoeg behuisd om voldoende afstand van elkaar te houden. Overigens vond een klein deel van de mensen het juist wel fijn om vanuit huis te werken. Het wordt nog een uitdaging om die weer naar de zaak te krijgen.”

 

“Wij zagen direct de consequenties van het massale thuiswerken in Nederland. De eerste weken waren we gigadruk met het anders inrichten van connecties en het vergroten van de capaciteit van de verbindingen. Toen dat allemaal geregeld was, viel de stilte. Die heeft een week of drie geduurd.”

 

“Ik ben een optimist en opportunist in de zuiverste vorm. Ik denk in kansen en nooit in bedreigingen. Ook nu we onze groeiverwachting hebben bijgesteld. We zijn als bedrijf gezegend met het feit dat 95% van onze omzet gedekt is door langlopende contracten. Dat is een ander verhaal dan bij bijvoorbeeld de horecaondernemingen. Punt van zorg is wel in hoeverre onze klanten in staat zijn om hun betalingsverplichting na te komen. Met enkele klanten in de horeca en hospitality hebben we afspraken gemaakt over betalingstermijnen. We kijken met hen in het vierde kwartaal hoe we dat oplossen. Vaste klanten probeer je te helpen, hoe dan ook. Niet helpen is geen optie!”

 

“We laten die beslissing bij medewerkers zelf. Voelen zij zich safe op de zaak, dan werken ze hier. We zitten ruim en hebben de bekende hygiënetechnische maatregelen genomen. Maar als een medewerker besluit om voorlopig thuis te blijven werken, dan accepteren we dat. Hoewel ik zelf iedereen het liefst weer op de zaak zie natuurlijk.”

 

“Omdat het onderdeel is van onze bedrijfscultuur, waarin we dagelijks met elkaar lunchten en bij de koffie samen de beste ideeën bedachten en afspraken maakten. Precies die dynamiek die ik in het begin omschreef.”

 

“Nee.” 

 

“Het heeft mij verrast dat nog niet alle bedrijven even ver zijn met het implementeren van technische innovaties. Het is misschien mijn beroepsafwijking als techneut om die direct te willen installeren en te willen toepassen. Ik bedoel, sinds we met onze telefoon kunnen betalen, neem ik nooit meer een portemonnee mee. En ook al zijn we bij IP Visie niet op de zaak, we weten precies van elkaar wie bereikbaar is of niet. Als ik zelf een bedrijf in het MKB belde, dan was het antwoord wel erg vaak ‘dat weet ik niet’ als het ging over de bereikbaarheid van collega’s. Ik had echt gedacht dat de wereld om ons heen al verder was met het omarmen van technische mogelijkheden. Dat is inderdaad een inzicht.”

 

“Zonnig! Verbindingen maken is de mooiste tak van sport die er is. De komende jaren zal de behoefte aan snellere, grotere en betere verbindingen alleen maar toenemen. En hoewel we onze verwachtingen voor dit jaar hebben bijgesteld, zullen we blijven groeien vanwege onze unieke positie binnen de digitale infrastructuur in Nederland. Dat vraagt om creativiteit, om steeds een betere versie van ons bedrijf te maken. Op naar IP Visie 3.0. En dus regelmatig op ‘uit’.”

 

Het interview met Jos Beckers behoort tot de interviewserie Doorwerken in coronatijd. Een initiatief van tekstschrijfster Hennie van de Kar. Deze interviews met Brabantse ondernemers staan ook als artikel op https://www.linkedin.com/in/hennievandekar/.