Op vrijdag 9 april half 11 organiseerde ik een taartmomentje op Clubhouse om te vieren dat mijn tekstbureau 20 jaar bestaat. Dank aan de mensen die dit moment live meevierden. Voor wie het gemist heeft, maar toch wel nieuwsgierig is, dit zijn flarden uit mijn 'speech' op Clubhouse.

In 2001 ging ik doen wat ik het allerliefste doe: schrijven in opdracht. Daarmee volgde ik mijn eigen advies op, doe wat je het liefste doet. Opgeleid als beroepskeuze-adviseur geloof ik daar heilig in.

 

Goed schrijven begint met aandachtig luisteren. Dat is mijn motto. Ik luister dus liever dan dat ik praat. Dit podium op Clubhouse voelt daarom als spannend. En niet een klein beetje ook. Natasja Hoogenboom van SalesTAALent, en op Clubhouse bekend van haar Tendercafé, gaf mij het zetje dat ik nodig had om tóch deze app te gebruiken. Dankjewel Natasja!

 

Natuurlijk had ik ervoor kunnen kiezen om deze bijzondere bedrijfsverjaardag stilletjes voorbij te laten gaan. Bewust wil ik mijn jubileum als tekstschrijfster wél vieren. Als zzp’er moet je immers zélf de slingers ophangen. Dat werd tijdens het taartmoment beaamd door Govard-Jan de Jong van Anticipate Media: 'Vier als er wat te vieren valt' zei hij. 

 

Iets vieren, is wél zo leuk als je dat met mensen sámen kunt doen. Bij een moment als dit denk ik terug aan de tijd dat ik nog in loondienst was en we met elkaar een taartje aten om een verjaardag of weet ik wat te vieren. Aan het bureau. Meer dan 20 jaar geleden, het lijkt een vorig leven. En ik merk dat ik dat samen taartjes eten romantiseer. Ik hield namelijk helemaal niet van die verplichte taartmomenten of andere social talk. Duurde zo’n taartmomentje te lang, dan voelde ik dat in mijn nek. Ik werd tenslotte niet betaald om taart te eten, ik werd betaald om aan het werk te zijn. 

 

Baas over mijn eigen tijd – dat is toch wel één van de grote voordelen van het zelfgekozen tekstschrijversbestaan dat ik al 20 jaar mag leiden. Een keuze waar ik tot op de dag van vandaag geen seconde spijt van heb gehad. Zeker de eerste jaren was dat baas zijn over mijn eigen tijd best een zoektocht. Met een zeer sterke arbeidsmoraal van huis uit, vond ik het nooit een probleem om een tandje bij te zetten, maar stoppen bleek lastiger. In de afgelopen 20 jaar is het mij steeds beter gelukt om een goede balans te vinden. Workdogbalance, dat vooral. Want de komst van onze Pyrenese berghond Ventoux, 7 jaar geleden, bracht een beter  evenwicht tussen aan het werk zijn en dagelijks lekker een rondje lopen. Het kost tijd, maar mijn productiviteit is er alleen maar beter op geworden.

 

Tekstschrijven – het werken aan lekker leesbare verhalen - ik deed het graag, ik doe het graag en hoop het nog lang te mogen blijven doen. Mijn ouders zouden hebben gezegd: ‘en dat je er nog maar lang getuige van mag zijn’. 

En dat is wat ik hoop voor iedereen die bij het taartmoment aanwezig was of dit blog leest: Blijf er nog maar lang getuige van! Ik schrijf lekker verder.