Mijn mobiel trilt. Op het display verschijnt de naam van een vriendin die ik al even niet heb gesproken. Wat zou er zijn? Zij belt vast niet zomaar. Ik neem snel aan.

 

We wisselen wat wissewasjes uit, zoals dat gaat als je elkaar een tijdje niet hebt gesproken. Weer even op de juiste golflengte komen.

 

“Waarom bel je eigenlijk?”, vraag ik haar.

 

“De restaurants zijn nog altijd dicht” leidt zij haar vraag in. “Zó saai. En nou dacht ik, we moeten er toch zelf iets van maken. Ik overweeg om een kookclubje op te richten. En nu denk ik steeds aan jou. Jij houdt immers ook van lekker eten met een wijntje erbij. Lijkt het je wat?”

 

Ik val stil. Het beeld dat zij schetst, klopt volledig. Maar toch, koken impliceert klaarmaken en of ik dát zo leuk vind? Nee, ik had mijzelf niet eerder gezien als enthousiast lid van een kookclub.

 

Ik wil haar vraag niet meteen afkappen. Eigenlijk heb ik gewoon even tijd nodig om na te denken over haar voorstel. Dat snapt zij gelukkig.  

 

Ik heb maar weinig onderzoekstijd nodig om te achterhalen waar mijn aarzeling zit. In het woord kookclub! Dat woord legt de lat meteen hoog. Wat nou als we het een proefclub noemen? Zo verschuift het accent van het klaarmaken naar het nieuwsgierig oppeuzelen van elkaars baksels. En dát wil ik wel. Sterker nog, ik heb meteen zin om een datum te prikken.

 

Nog diezelfde middag stuur ik haar een appje. “Een kookclub zie ik niet zitten, maar een proefclub wel.” 

 

Dát is de impact van woorden. Een woord of een zinsdeel kan het verschil maken in een hoe een tekst bij iemand binnenkomt. Dat maakt mijn werk als tekstschrijfster ook na twintig jaar nog altijd boeiend. Ik weeg mijn woorden zorgvuldig om de boodschap van mijn opdrachtgever de gewenste impact te laten hebben. Wil je daarover meer weten? Neem gerust contact op. 

 

Oh ja, binnenkort komt onze proefclub bijeen. Natuurlijk eerst een proef proefavond. Ik verheug me erop. Hopelijk smaakt het naar meer.