Als kind had ik er al last van: de wil om dingen graag goed te doen. Niet een beetje goed, niet gewoon goed, nee heel erg goed. En liefst in een keer. Faalangst noemden ze het op de basisschool. Drang naar perfectionisme, heette het later. Zelf noem ik het plankenkoorts; vooraf nerveus voor de te leveren prestatie, daarna hevig verlangend naar applaus. Als zelfstandig ondernemer vind ik deze vorm van plankenkoorts vaak een voordeel. Soms zit het me ook in de weg. Vandaag bijvoorbeeld.

Uit het niets krijg ik van drie hele verschillende kanten te horen dat mijn blog zo leuk is om te lezen. Heerlijk! Dit is de bevestiging waar ik naar verlang. Tegelijkertijd denk ik ´help´. Hoe kan ik, nu ik dit weet, nog aan de verwachtingen voldoen? Gelukkig is de oplossing nabij. Gewoon blijven schrijven. De beste remedie tegen plankenkoorts. Schrijven is een ambacht, dat je het beste kunt onderhouden door het veel te doen.