Geluid valt pas echt op als het wegvalt. In mijn Tilburgse studententijd woonde ik een tijdje pal naast het spoor. Een druk bereden route, vooral ´s nachts. Pas toen ik verhuisde, viel me op hoeveel lawaai de treinen maakten. Ik werd wakker van de stilte!

Op mijn huidige woon-werkplek doet zich iet soortgelijks voor. Een verbouwing bracht de afgelopen weken een stoet aan werklui over de vloer. Pas nu zij er niet zijn, valt mij hun geluid op - want echt herrie was het niet - dat zij met zich meebrachten. Ik mis het zelfs, in het bijzonder hun andere taal.

Als ik af en toe bezorgd aan hen vraag of ze het niet koud hebben, zo enkel in hun T-shirt, antwoorden de allround metselaars in klare taal: ´nee hoor, dat zijn we gewend. Wij harden voor de winter.´

Vooraf zag ik tegen hun komst op; deze verstoorders van mijn rustige werksituatie voor opperste concentratie. Achteraf constateer ik: best inspirerend, een tijdje een ander (taal)geluid over de vloer.