Op allerlei manieren heb ik van de daken geschreeuwd dat ik vandaag de tien kilometer zou lopen tijdens de Bredase Singelloop . Mijn schreeuw werd gehoord en beantwoord. Sms´jes vlak voor de start. Telefoontjes en mails in het weekend. En support langs de route. Geweldig!

Het was warm. Heel warm. Eigenlijk te warm om die geplande tien kilometer te lopen. Toch wilde ik graag de verwachtingen waarmaken, die ik zelf wereldkundig had gemaakt. En dus heb ik het volbracht. Geen wereldtijd (1:04:04), wel gestaag doorgelopen in mijn eigen tempo. Ik blik tevreden terug en kijk vol vertrouwen vooruit.

Dank jullie wel dat jullie er zijn en waren! Nu, echt op naar de volgende tien. De volgende tien jaar als (tekst)schrijfster. Blijven jullie de route met me delen?