Carpe diem. Voor velen een bekend levensmotto. Zo ook voor mijn schoonzus. Vijf jaar geleden overleed zij aan een hersentumor. Om zijn verdriet daarover te verwerken en om geld in te zamelen voor meer onderzoek naar hersentumoren, besloot mijn zwager dat jaar de Mont Ventoux te gaan beklimmen. 

Manlief ging net als enkele andere broers met hem mee. Dit jaar gaan ze opnieuw als team Karpediem drie keer op één dag omhoog. Dit keer ben ik erbij om hen aan te moedigen. Ook heb ik me aangemeld als vrijwilliger bij dit event van Ventoux3. Daarom ben ik van 9 t/m 13 september vrij. Wil je hun actie steunen? Dat kan hier. 

 

Terug naar vijf jaar geleden. Wij pasten daarvoor dat jaar onze vakantieplannen aan. In plaats van naar zee, trokken we de bergen in. We vonden een camping aan de voet van die andere beroemde berg, de Alpe d’Huez. Manlief kon van daaruit trainen. Intussen raakten zoonlief en ik in de ban van een Pyrenese berghond die op de camping rondscharrelde. We fantaseerden hoe het zou zijn om zelf een Pyrenese berghond in huis te hebben. 

 

Op 12 september 2014 was het zover. Als team Karpediem fietsten de broers drie keer de Mont Ventoux op, gadegeslagen door diverse Pyrenese berghonden langs de route. Een vijfde broer wachtte hen boven op, terwijl de zesde broer een nummer componeerde No one like you, ter promotie van het team Karpediem. 

 

Op diezelfde 12 september 2014 zag ergens in Nederland een Pyrenese berghond het levenslicht. Toen we, bij toeval?, hierop stuitten, wisten we dat een hond uit dit nestje voor ons bestemd was en overtuigden daar de fokker van. Onze Pyrenese berghond kreeg de naam Ventoux. 

 

De eerste maanden zorgden voor heel wat hoofdbrekens (nee, een pup is niet alleen maar schattig), maar we zetten door. Inmiddels is onze Ventoux uitgegroeid tot een lieve eigenzinnige hond, die de beste maatjes is met zoonlief, het beste luistert naar manlief en mij trouw vergezelt als ik in mijn werkkamer ijverig werk aan schrijfopdrachten. Met haar aan mijn zijde lukt het nog beter om dagelijks de dag te plukken. Dat wens ik jullie ook, voor nu, morgen en al die andere dagen: carpe diem!