Bij de afronding van mijn opleiding aan de Schrijversakademie ‘familieverhalen en (auto)biografisch schrijven’ beloofde ik mijn docent Sieneke de Rooij en mijn medecursisten om naast het schrijfwerk in opdracht, tijd te blijven maken voor eigen schrijfprojecten van onschatbare waarde. Het was vooral een belofte aan mezelf. Ik heb me eraan gehouden. Vandaag is mijn autobiografisch verhaal Op eigen benen naar de drukker. 

Voor deze uitgave in eigen beheer heb ik opnieuw samenwerking gezocht met Boekscout. Deze printing-on-demand uitgeverij gaf al eerder twee gedichtbundels van mijn vader uit, evenals de memoires van mijn moeder. Zij maakten ook boeken van enkele levensverhalen die ik de afgelopen jaren voor particulieren redigeerde. En nu dus mijn eigen project. 

 

Een mijlpaal. Het bereiken daarvan ging niet vanzelf. Want tijd investeren in een eigen schrijfproject vind ik lastig. Er is geen deadline; niemand zit erop te wachten. Mijn vijftienjarig jubileum als zelfstandig werkend tekstschrijfster stimuleerde mij om het plan door te zetten. Net als bij de vorige projecten van onschatbare waarde heeft het mij geholpen om het schrijven in te plannen als een serieuze opdracht. Ook deelde ik het plan met anderen, zoals met mijn zus en natuurlijk met manlief. En na het bijwonen van de lezing en workshop ‘waanzinnige plannen’ van Marcel van Driel tijdens tekstnetwerken 2016 was ik om. Ik maakte er na deze lezing tijdelijk een gewoonte van om een uur eerder op te staan om aan dit project te werken. De echte stok achter de deur ontstond door het delen van dit plan met een klant voor wie ik al eerder persoonlijke cadeauboeken heb mogen maken. Zo ontstond er een echte deadline.

 

En vandaag is het dus zover, de tekst ligt bij de drukker, evenals de afbeeldingen voor in het boek. Wat zou ik graag nu even met mijn moeder bellen om deze mijlpaal te delen. Maar helaas, ze maakt het niet meer mee. Ik troost me met de gedachte dat ik vanuit de hemel van mijn beide ouders vast een duim omhoog krijg. Gecombineerd met de stralende lach van mijn moeder, zoals op deze foto, die ook in het boek terugkomt. Vanachter de vleeswarentoonbank in onze kruidenierswinkel kijkt ze toe hoe ik Op eigen benen sta. En dat is dan ook de titel van mijn autobiografisch bedrijfsverhaal over vijftien jaar zelfstandig werken als tekstschrijfster in Breda.