NAC Breda bestaat vandaag, 19 september 2012, exact honderd jaar. Honderd jaar! En iedereen mag het weten. In Breda en ver daarbuiten.

**
Wie het toch is ontgaan, zal zich verdwaasd afvragen waarom op dit tijdstip vuurwerk wordt afgestoken.
**
Manlief is erbij, op deze historische dag. Vanzelfsprekend. Het is zijn cluppie. Al zijn leven lang. Vroeger al, samen met zijn broers naar iedere thuiswedstrijd, op de fiets van Kaatsheuvel naar Breda. ´Ja´ zeggen tegen hem, betekende NAC erbij cadeau krijgen. Inderdaad, cadeau. Want een cadeautje vind ik het om steeds opnieuw te merken hoe deze club mensen in beweging brengt, in voor- en tegenspoed.
**
Inmiddels is het niet meer alleen zíjn club, maar ook mijn club; onze club. NAC fungeert bij ons als cement in voor- en tegenspoed. En ja, een tikkie trots ben ik ook dat ik al een decennium regelmatig voor deze club mag schrijven. Uiteraard geen wedstrijdverslagen (daarvoor is mijn voetbalkennis nog altijd ontoereikend), maar verhalen over bedrijven die nauw met NAC verwant zijn.
**
Met een dikke jas aan, een geelzwarte das om mijn nek, sta ik op balkon en hoor het vuurwerk in de verte. Het lijkt me onmogelijk om op deze afstand de kruitdampen te ruiken, toch verbeeld ik me dat het zo is.
Ik nip van een glas warme port, dat ik speciaal voor deze gelegenheid heb ingeschonken. Ik proost op een club die ervoor staat dat je nooit moet ophouden, maar altijd door moet gaan.