De keuze om wel of niet te gaan twitteren, blijft me bezighouden. Zeker nu steeds meer mensen in mijn (zakelijke) omgeving met dit communicatiemedium aan de slag zijn gegaan. De een noemt het verslavend, de ander zegt dat het stiekem veel tijd kost, een derde roemt het grote bereik ervan, een vierde zucht over het bedenken van inhoudelijk sterke berichten en weer een ander geeft toe dat haar twitterfrequentie alweer aan het afnemen is.

Aangezien een medium bij je moet passen om het succesvol te kunnen inzetten, ga ik (nog) niet overstag. Zeker niet na het lezen van een artikel van journalist Rick Nieman over het boek van Nicolas Carr, Het Ondiepe - Over hoe onze hersenen omgaan met internet (in Management Boek Magazine, mei 2011). Belangrijkste conclusie van dit boek is dat veelvuldig gebruik van internet onze hersenen permanent schijnt te veranderen. Het verliezen van onze creativiteit ligt op de loer. Laat ik die nu net hard nodig hebben bij het uitoefenen van mijn vak. Voor vandaag ben ik daarom weer overtuigd. Ik ben een niet-twitteraar. Bewust.