Een van de schrijfopdrachten waar ik vandaag aan werk, is een webtekst over palliatieve zorg. Onwillekeurig denk ik daarom terug aan het overlijden van mijn vader op 29 april 2011.
Daarom maak ik op deze Gedichtendag 2014 naast het tekstschrijven, tijd voor een gedicht voor mijn vader.

"Op gedichtendag
denk ik toch weer aan mijn vader
die zo graag dichten mocht.

Hij noemde het geen gedichten,
maar versjes
gedichten, dat vond hij zo vergezocht.

Nu ik zijn woorden nog eens lees en laat beklijven
dan denk ik, versjes of gedichten,
wat boeit het, mijn vader, die kon echt wel schrijven!"


Op bijna tachtigjarige leeftijd besloot mijn vader dat hij meer wilde doen met zijn gedichten. Daar is de bundel Bijna Tachtig Gedichten uit voortgekomen, die ik voor hem uitgaf in eigen beheer via Boekscout. Vlak voor zijn dood verscheen zijn tweede bundel Kijk op Kerst en andere feestelijke dagen.

Enkele regels uit zijn helaas tijdloze gedicht oorlog:

"De zon die straalt wordt soms omrand
Door bloed gekleurde wolken
Een droom zal er ooit vrede zijn
Tussen de wereldvolken"

Woorden gaan niet dood,
maar leven verder.
Is dat soms waarom tekstschrijven voor mij meer is dan werk?
Tekstschrijven is voor mij een vorm van leven!