Geïnteresseerd in biografieën? Heb je net als ik Jip en Janneke vroeger verslonden? Als ik je dan een tip mag geven, boek een bezoek aan de biografische musical over het leven van de schrijfster Annie M.G. Schmidt. Ik zag Was Getekend, Annie M.G. Schmidt in het Chassé Theater op 2 november 2017. Zélfs als je eigenlijk niet van musicals houdt, een aanrader. Waarom? Dat vertel ik je in dit blog.

 

Van de musicals die ik eerder bezocht, zag ik meestal maar de helft. Halverwege de voorstelling deed ik mijn ogen dicht. En soms zelfs mijn oren. Ik vond het van alles te. Te veel mensen, te veel licht, te veel geluid, te veel decor. Met deze wetenschap boekte ik toch een kaartje voor Was Getekend. Ik moest wel. Annie M.G. Schmidt is mijn voorbeeld! Zij maakt met haar teksten al een leven lang indruk op me. Vroeger, omdat ik geen genoeg kon krijgen van Jip en Janneke. En vanaf het moment dat ik tekstschrijfster ben (sinds 2001) nog meer omdat zij veel tekst in opdracht heeft geschreven. 

 

Als basis voor het script diende de biografie Anna, die Annejet van der Zijl over haar leven schreef. Ik las dit boek van dik 400 bladzijdes enkele jaren geleden. Hoe was een veelomvattend leven te vatten in een drie uur durende voorstelling? Zouden Simone Kleinsma (als Annie M.G. Schmidt) en William Spaaij (als haar zoon Flip van Duijn) daar als hoofdrolspelers in slagen? Ja dus. 

 

Vanaf de eerste minuut was ik verkocht. Hier speelde niet iemand het leven van de schrijfster, maar hier stond ze. Annie met haar permanent en hoornen bril. Een stoere eigenzinnige vrouw; schrijfster en moeder van een zoon. Een zoon die zoekende is naar zijn identiteit. Hij is immers zijn hele leven vooral ‘de zoon van’. 

 

In dit script ontrafelt Flip (William Spaaij) het leven van zijn moeder, nadat hij een koffertje met brieven op zolder heeft gevonden. Hij wil zijn moeder met terugwerkende kracht beter leren kennen. Het beeld completer maken dan alleen ‘de vrouw achter de schrijfmachine’. Vooral om te achterhalen wie hij zelf is. 

In de musical komt steeds een levensfase van Annie aan bod; knap vertolkt door diverse andere musicalsterren, onder wie een ‘kleine Annie’. Teksten van de vele liedjes die zij schreef, zijn in het verhaal verheven. Prachtig gezongen door de cast én begeleid door een ensemble. 

 

Nergens was het te. Tot het einde toe zat ik met mijn ogen en oren wagenwijd open om vooral niets te hoeven missen. Behalve dan het moment dat ik een traan moest wegpinken omdat Annie, hoe goed zij ook in haar vak was, altijd bleef hunkeren naar bevestiging. Die twijfel is heel herkenbaar. Overigens zonder mezelf met deze grootheid te willen vergelijken. 

 

Bovendien vond ik het als schrijvende moeder van een zoon prachtig om te zien hoe Flip steeds meer begrijpt hoe het leven van zijn moeder is verlopen. En daardoor snapt hij zichzelf beter. Hij is niet enkel meer de zoon van, maar gewoon Flip. Ik hoop voor de echte Flip dat dat in het gewone leven ook zo is. Uit de schaduw van zijn moeder.