´Clubje´ tekstschrijvers

Waar gebeurd. Maandagochtend. Een onbekend nummer op het display van mijn mobiele telefoon. Wie oh wie belt mij zo vroeg uit een ander deel van het land? Nieuwsgierig neem ik op.Verbaasd, als het een collega van tekstnet blijkt te zijn, de beroepsvereniging van tektschrijvers waar ik al jaren lid van ben.

Deze schrijfcollega uit de regio Utrecht zoekt een tekstschrijver in de buurt van Breda, voor een mogelijke opdracht in Brabant. Los van de uitkomst, ben ik blij dat ze aan mij denkt.

Dezelfde dag ontvang ik een twitterbericht van een collega, met wie ik in dezelfde tekstnet-intervisiegroep zit. Dit om mij te feliciteren met een hele leuke onverwachte redactieklus. Attent!

Later op de dag nodigt een columnist uit Oost-Nederland, die ik ken via tekstnet, mij uit om aanwezig te zijn bij zijn boekpresentatie. Gezien het tijdstip en de reisafstand bedank ik vriendelijk, maar ik vind het wél leuk dat hij aan mij heeft gedacht.

Vandaag besef  ik weer waarom ik tekstnet zo´n prettige beroepsvereniging vind: de leden gunnen elkaar echt iets. En daarom is het een ´club´ waar ik al jaren graag bij hoor. Wat heel wat wil zeggen, want eigenlijk houd ik niet zo van ´clubjes´.