Mismoment

Collega´s. Er zijn maar weinig momenten dat ik terug verlang naar het hebben van de hele dag collega´s om me heen. Ondanks dat ik op verschillende werkplekken heel plezierig met mensen samenwerkte, bevalt het me nog beter om mijn eigen plan te kunnen trekken. Om wél samen te werken, maar zonder verantwoording te hoeven afleggen over het wat, hoe en waarom.

Toch zijn er momenten in het jaar dat ik die collega´s wel degelijk mis. Meestal overkomt het me bij het aanbreken van een vrije periode. Als mijn to-do lijstjes zijn afgewerkt, als het bureau leeg is, als opdrachten kunnen wachten tot later, als de eerste afspraken voor na de vakantie zijn gemaakt, als de mailbox is opgeschoond en de afwezigheidsmelding op de voicemail is ingesproken, kortom als alles in gereedheid is gebracht om even vrij te zijn, precies dan, dan mis ik collega´s die mij gemeend een fijne tijd wensen. Om dat gemis te compenseren, zeg ik zo hard mogelijk tegen mezelf ´nou, veel plezier hè!´.

Dat mismoment is overigens nog niet aangebroken. Voorlopig werk ik vrolijk verder. Hoef ik ook niemand te missen.